7 Deadly Sins:PRIDE

                                                 "Beauty makes the World go 'round"

 {{Μια συνηθισμενη Κυριακη...ενα ακομη πιο συνηθισμενο πρωινο...μιας διαφορετικης κοπελας.
Στεκοταν παγωμενη μπροστα απο τον καθρεφτη του μπανιου της.Το προσωπο της πλαισιωνε μια ωχρη επιδερμιδα με ροδαλα μαγουλα,ροζ λεπτα χειλη (παντα σφιγμενα),μαυρα ματια (που ηταν παραθυρο στην Αβυσσο) και μαλλια μακρυα σγουρα και μαυρα σαν τον εβενο.
Περιεργαστηκε καθε ιντσα του προσωπου της τελετουργικα...Εξορκιζοντας καθε πιθανη ρυτιδα που εμφανιζε το φως...
  Παντα ηταν ομορφη,ετοιμολογη,με κορμοστασια που της εδινε αρχοντικη υποσταση...

Αλλα...........
Απο την εφηβεια της,απο τα πρωιμα χρονια της ως γυναικα ηταν χαμενη μεσα στην ανασφαλεια και το σκοταδι.Ο Σταυρός που προσκυνουσε ηταν το ειδωλο της...Μοναδικη της φιλοδοξια η αιωνια νιοτη.Επρεπε να ειναι "ατσαλακωτη".Ανωτερη απο καθε βδελυρο Ον που ανεπνεε και κυκλοφορουσε διπλα της.Ενιωθε τελειως διαφορετικη απο τους αλλους...Ηταν προικισμενη.Ηξερε πως να φερθει οταν συναναστρεφοταν με κοσμο,γνωριζε το "Savoir-Vivre" και το ασπαζοταν σαν την Βιβλο.
Χαμενη παντα στις σκεψεις της,στις φιλοδοξιες της,στην αναγκη της να ειναι αρεστη και στα 2 φυλλα προκειμενου να τρεφει την υπεροψια της...<<Παντα θα ειναι καποια κατωτερη μου...>> σκεφτηκε και αντλησε δυναμη......<<αλλα θα υπαρχει παντα καποια ανωτερη,πιο αδιστακτη,πιο νεα που δεν φοβαται να χρησιμοποιησει τα νιατα της προκειμενου να ανεβει σε καθε τομεα της ζωης της...>>.
  Νιοτη,ομορφια,πλουτος...ηταν τα συστατικα ολης της υπαρξης της.
Ενεπνεε εμπιστοσυνη,εδειχνε βαθος χαρακτηρα ,ευαισθησια προς τριτους,καλυμμενα ολα πισω απο ενα χαμογελο που εκρυβε την πραγματικη υποσταση της,ολα εκεινα που θα την εκαναν ομοια με ολους τους υπολοιπους.Εκρυβε ολα οσα θα την απομυθοποιουσαν.
  Ποτε δεν πιστεψε πραγματικα στον εαυτο της!!!Παντα ο χαρακτηρας της ηταν ενα "κολαζ" απο κομματια που μαζευε μεχρι σημερα.Εμπειριες,αναμνησεις,ατακες,χομπυ,μοτιβα συμπεριφορας απο αλλους...Ταινιες και βιβλια τα "καταβροχθιζε" ακορρεστα προκειμενου να χτισει ενα μελλον αξιο σεβασμου.Καλπικο οσο και ο τροπος που υφαινε ολον αυτον τον ιστο ψευδους στον οποιο βασιζοταν.

    Ενα κοριτσι χαμενο στις ιδιες του τις σκεψεις.Βασιλισσα σ'εναν τοπο απατης & υποκρισιας.Καλπικη εσωτερικα κι'εξωτερικα.Ακριβες αντιγραφο της εικονας που εξεπεμπε.Η Ζηλεια μαστιγωνε το "Εγω" της καθημερινα θελοντας να ειναι πρωτοπορος σε ολα.Η ανωτερη υπαρξη της επρεπε να γινεται αντιληπτη παντου.

   Η Προσωποποιηση της Υποκρισιας αφησε οτιδηποτε γηινο καλυπτε το κορμι της να πεσει στο πατωμα.Θαυμασε το στητο στηθος της στον καθρεφτη,πενθησε το γεγονος 
οτι δεν μπορουσε να εχει μια πληρη εικονα του και "γλυστρησε" στο καυτο νερο της μπανιερας της....
Η Ομορφια επρεπε να ειναι το Στεμμα της ...και το Κυρος,το Σκυπτρο της...
   Ειχε επιγνωση του καθε λεπτου που προσπερνουσε την αθλια,καλπικη ζωη της.Γνωριζε πως ο Χρονος εφθειρε τα παντα γυρω της.Επαιρνε τ'αγαπημενα της προσωπα,μαστιγωνε την ψυχη της με αγχος και τρομο...Ως ποτε θα φλερταρε διχως να φαινεται "αστεια"...(???).Ο μισθος της μετα βιας μπορουσε να της παρεχει τα βασικα.Η αυτοεκτιμηση της βυθιζοταν σ'ενα απεραντο σκοταδι....Οι "παγκοι" με τα καλλυντικα μετατρεπονταν σ'ενα μπαλλονι  που ανεβαινει...διχως να καταφερνει εκεινη να πιασει το σχοινι του...
   Ενας "Ντοριαν Γκρεϊ" με αιδοιο.Με ανασφαλειες και ψυχαναγκασμους....που εβλεπε το πορτραιτο της να γερναει και να φθειρεται...

    Το νερο ηταν τοσο καυτο που μετα βιας το ανεχοταν στο κορμι της.Το εσωτερικο της θυλυκοτητας της,το Κεντρο της γυναικειας της υποστασης,μπορουσε να το νιωσει ως κατι το επιγειο.Να το κανει ν'ανθισει,ν'ανοιξει τα πεταλλα του... ενω το Εγω της αργοπεθαινε....εσβηνε....
   Σηκωθηκε ορθια,βλεποντας το νερο να σταζει απο τα (τοσο ποθητα) στηθη της.Τις ερεθισμενες θηλες της που σηματοδοτουσαν την γηινη υποσταση της.Το φτηνο ξυραφακι που επεσε και "κρυφτηκε " πισω απο την μοιρα που την ηθελε ζωντανη-ηττημενη...μιζερη...Τις διπλες λεπιδες του ξυραφιου που αντανακλουσαν το Φως και το Σκοταδι...
    Θετοντας υψηλοτερους στοχους (απ'οσους πιστευε πως θα πετυχει) ξεκινησε να ζει σε ενα Παρον στρωμενο με μοναξια,αποξενωση και υπεροψια.
    Να βαδιζει προς ενα  μελλον που αντανακλουσε χαμενες αξιες σε καθε αιχμηρη επιφανεια....}}

  (Μην με μισησεις αγαπητε,ματαιοδοξε αναγνωστη...Η υπεροψια σου σε κανει να τα βλεπεις ολα απο την δικη σου οπτικη γωνια,ζωντας αποστασιοποιημενος και θεωροντας τα παντα
δικα σου...Λυπαμαι που το λεω αλλα τα χερια σου θα κουραστουν να σφιγγουν το σκυπτρο σου τοσο σφιχτα...Το "Εγω" σου δεν μπορει να ειναι για παντα στο ζενιθ του...κι'αν συνεχισεις με το ιδιο μοτιβο συμπεριφορας...θα καταλληξεις να μαζευεις περισσοτερα συντριμια απο την ζωη σου απ'οσο πιστευες ποτε!!!Οι ανθρωποι γυρω σου καποια στιγμη θα σταματησουν να παρατηρουν οτι ζεις και αναπνεεις διπλα τους...και μοναδικοι σου φιλοι θα μεινουν οι τεραστιες στιβες με καλυντικα που βρισκονται παραταγμενες σαν στρατιωτακια και σε περιμενουν στωικα...)