Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Το "Περασμα"


  Μαγεια!Γαληνη!Απατηλη αισθηση ελευθεριας...
Κατα την Δυση του Ηλιου ο ουρανος ειχε παρει εναν υπεροχο συνδιασμο χρωματων.Το ροζ και το γαλαζιο φλερταραν κι'αγκαλιαζονταν διχως να μπορεις να διακρινεις το καθ'ενα ξεχωριστα.Διασπαρτες μωβ πινελιες σ'εναν ονειρικο καμβα.Μια "παιχνιδιαρικη" μιξη χρωματων στην απεραντοσυνη του οριζοντα.Απαγορευμενο για οτιδηποτε περα απο μικρα αφρατα συννεφακια που ταξιδευαν μεσα σ'αυτον τον "πινακα" αστειρευτης ομορφιας,με ολη την βραδυτητα που χαρακτηριζει την κινηση τους.
  Το βλεμμα της χαθηκε σε ολη αυτη την μαγικη εικονα που ξεδιπλωνοταν μπροστα της,μεχρι τις κορυφες των βουνων (στις οποιες το χιονι δεν ειχε λιωσει ακομα).Κρατησε την αναπνοη της σε μια προσπαθεια να συλλαβει περισσοτερες εικονες,περισσοτερους ηχους απο το παρον που βιωνε...
Εκανε αλλο ενα βημα (διχως δισταγμο),προς το χειλος του γκρεμου που απλωνοταν μπροστα της...

  Ενιωθε το δροσερο αερακι να την τυλιγει σαν ενα σατεν υφασμα,τοσο απαλο,τοσο ψυχρο ταυτοχρονα...
Δεν μπορουσε παρα να δεχτει με χαρα την σωφρονιστικη επιδραση που ειχαν ολες αυτες οι εικονες στον Νου και το Σωμα της,αποκωδικοποιοντας τες σαν ανασταση του καθε κυτταρου της.Ναι!Ενιωθε πιο ζωντανη απο ποτε.Τοση ψυχικη και σωματικη ευεξια.
Ενα μικρο τσουξιμο στα ματια,μια ενοχληση απο τον κρυο αερα κι'επειτα ενα δακρυ της (δραπετευοντας ηρωικα απ'τις πυκνες,μακριες της βλεφαριδες) ξεκινησε το ταξιδι του στον Εξω Κοσμο.Και πριν προλαβει ν'αγγιξει το εδαφος παγωσε,εγινε ενα λιλιπουτειο κομματακι παγου σαν ακατεργαστο διαμαντι...πριν χαθει στο κενο.
  Απλωσε τα χερια της νιωθωντας τον Αιολο να παιζει με τ'ακροδαχτυλα της.
Με μια μικρη κλιση εμπρος καταφερε να φτασει την ματια της στα πιο αποκρυμνα,δυσβατα σημεια του γκρεμου που απλωνοταν απο κατω της.
Τοτε ηταν που παρ'ολιγου να χασει την ισορροπια της εξαιτιας ενος σμηνου πουλιων που περασε ξυστα διπλα της.Μερικων καταλευκων περιστεριων που το φτερουγισμα τους καλυπτε καθε αχνο ηχο της θνητης καρδιας της.
Ποσο ηθελε να συγχρονισει τους παλμους της με το τεμπο του φτερουγισματος τους.Ποσο ηθελε ν'ακολουθησει αυτα τα πλασματα στην πορεια τους (οποια κι'αν ηταν αυτη) ,εχοντας σφετεριστει αυτο που ποτε δεν ειχε γευτει ακορεστα.Αυτο που ανεκαθεν αναζητουσε,λιγη Ελευθερια!
  Επεσε εμπρος ανοιγοντας διαπλατα τα χερια,ισορροπησε στον αερα κανοντας μια κατακορυφη βουτια,ακολουθοντας την νεα της "οικογενεια" στην αδιακοπη αναζητηση της Αρετης που τοσο πασχιζε ν'αποκτησει.

Εκανε μερικους ελιγμους στον αερα οριοθετοντας επισιμα το "Ειναι" της σαν μερος του καμβα.Οι λεπτες δεσμες φωτος που περνουσαν απο τα συννεφα αγγιζαν με ερωτικη προσυλωση το καθε μελος του σωματος της,ανασταινοντας το με την θερμη τους.Κοβοντας καθε νοητα δεσμα με τον υλικο,ψευτικο κοσμο.Εικονες απο την ζωη που ειχε καποτε σαν θνητη αρχιζαν να την περικλειουν.Εικονες ευχαριστες αλλα και τρομαχτικες ταυτοχρονα.Απο μια ζωη που μονο πονο ειχε να της προσφερει ή σαν πονο εκεινη μετεφραζε τα παντα επειδη δεν μπορουσε να δεχτει ολα τα αυτα που διαδραματιζοντουσαν εμπρος της.Εκλεισε ορμητικα,καθε πιθανο περασμα των αναμνησεων κι'αρκεστηκε στο παραληρημα που βιωνε.
Ενας αποτομος ελιγμος-μειωση υψους-σταθεροποιηση πορειας και ξανα'γινε ενα με το σμηνος πουλιων που ακολουθουσε (με παιδικη αφελεια).
Πληθωρα δακρυων γλιστρουσαν απο τα ματια της,παγωναν και αντανακλουσαν το φως ολογυρα της.Πληθος Διαμαντιων.Και καπου εκει,στο απεραντο τιποτα,αιωρουμενη,απαλαχτηκε απο ολα της τα ρουχα.Τ'αφησε να χαθουν πισω της σε ενα ντελιριο αρνησης της υλικης υποστασης.
  Κολυμπησε αργα,σταθερα,αναμεσα στ'αστερια.Εσβησε καθε νοητο συνδεσμο με τον Πονο και την Θλιψη κι'ενιωσε να θεοποιειται,ν'αγγιζει τα υψηλοτερα επιπεδα του Νου και της Ψυχης.Καπου εκει περασε τα συνορα του υλικου κοσμου που γνωριζουμε και χαραξε την πορεια της προς τον κοσμο των Αγγελων.Μια διασταση που αποτελειται απο ενα απεραντο Κενο (που θα φθονουσε το ιδιο το συμπαν),ενδεδυμενο με Χαρα,Αγνοτητα,αποκλειοντας καθε τι υλικο ή ασχημο.Ενα Κενο οπου τα παντα εμοιαζαν να ειναι ακινητα (πληρης απουσια του Χρονου).
Ως φωτεινη,αμορφη φιγουρα (φλεγομενη λαιλαπα?) κολυμπησε-αιωρηθηκε στο απολυτο τιποτα παρακαμπτωντας αισθηματα,σχεδον αρχεγοννα που τωρα της φαινοντουσαν ακρως μαγικα και πρωτογνωρα.Συναισθηματα που την καλουσαν σαν Σειρηνες να τα πλησιασει και να τα ασπαστει.
Μεχρι που ειδε το Περασμα.Εκεινο το μεγαλειωδες,φωτεινο "μονοπατι" οπου ολοι μιλουσαν γι'αυτο στον Υλικο της Κοσμο.
  Κολυμπησε ταχυτερα φτανοντας στην Εισοδο (ή Εξοδο) του Περασματος.Διαδοχικες,σχεδον φαντασμαγορικες λαμψεις που πηγαζαν απο το εσωτερικο της Εισοδου επισκιαζαν τις δικες της, προκαλοντας της Δεος.
Κανοντας βουτια βρεθηκε ν'ακολουθει στοργικα την ροη ενος αιθεριου ποταμου,κατευθυνομενη (ελπιζοντας παντα) στην πληρη ελευθερια,καθαρση,που ζητουσε η Ψυχη της.
Εισχωρησε στον Πυρηνα νιωθοντας οτι γινεται "Ενα" με ολη αυτη την απεραντοσυνη που υπηρχε γυρω της.Ενιωθε οτι ειχε "διασπαστει" και βρισκοταν παντου...
Μπορουσει να κατανοησει τα παντα.Και ολα εδειχναν τοσο απλα (ΠΛΕΟΝ)...
  Εκει σταμητησε να υφισταται σαν οντοτητα.Το μονο που απεμεινε ηταν Φως και αστειρευτη Αγαπη...Γαληνη...

Μια νεκρικη σιγη που την ειχε κανει μερος της και την ειχε Θεοποιησει στα ιδια της τα ματια...Ελευθερια...-



   (Σαν) Επιλογος...

<< Μικρη και ταξιδιαρα μου λυπαμαι που επρεπε απο μονη σου να κανεις αυτο που ο Χρονος φερνει στο περασμα του.Ηταν επιλογη σου και ειχες το θαρρος να διαβεις το Περασμα (ή το θαρρος ν'αφησεις εμας?).Ηταν απλα αυτο που θελησες.Παντα θα σε σκεφτομαι με πικρεια για την αδυναμια σου να αντιμετωπισεις καταστασεις σκληρες  λογω της αγνης ψυχης σου.Εδω στον Υλικο μου Κοσμο ερχομαι αντιμετωπος συχνα με ολα αυτα που μου εγραφες,τις ευχητηριες καρτες σου,τις αναμνησεις μου.Η εφηβεια σου μπορει να ηταν δυσκολη αλλα οφειλες σ'αυτους που νοιαζονταν για 'σενα να φανεις δυνατη...Τουλαχιστον κατεκτησες την Ηρεμια και την Ελευθερια διχως να δεχεσαι τυχον παρεμβολες.
Καποια στιγμη θα σε δω.Οπως ολοι αυτοι που σ'αγαπησαμε.

Οσα χωριζει η αποσταση (ο Χρονος?-καποιος αλλος Κοσμος?) τα ενωνει η Μοιρα...
Φιλια μικρη μου "Π"...>>

7 σχόλια:

Pacito είπε...

...Ακόμα να καταλήξω αν αυτό που διάβασα ήταν ένας τεράστιος πίνακας ζωγραφικής ή ένα μικρό δοκίμιο περίτεχνα γραμμένο...!!! Ό,τι και να είναι όμως ένα είναι το σίγουρο, πως ένα κομμάτι της ψυχής του συγγραφέα είναι μέσα σε κάθε λέξη, σε κάθε πρόταση η οποία καταφέρνει να αγγίξει τον ευαίσθητο συναισθηματικό κόσμο ακόμα και του πιο δύσκολου αναγνώστη...!!!

paulgio είπε...

Συγκινητικό,συναισθηματικό,ονειρικό...απλά καταπληκτικό! Συγχαρητήρια φίλε!

Xristos_M. είπε...

Φιλοι Pacito και Paulgio σας ευχαριστω παρα πολυ γι'αλλη μια φορα.Τα σχολια σας με τιμανε απιστευτα.Με την "Π" ειχαμε ξεκινησει την δημιουργια της σχολικης εφημεριδας στο Λυκειο.Σε μια εποχη διχως Blog και που το δικτυο ηταν για "λιγους".Ημασταν κατω απο στιβες χαρτια,χειρογραφα και φωτοτυπιες.Τελικα δεν προλαβαμε να κανουμε τιποτα γιατι εκεινη βιαστηκε να τελειωσει οτι ο Χρονος ειχε αρχησει.Με καλεσαν ενα μεσημερι στο τηλ και μου ειπαν οτι απλα "τελειωσε".Δεν μπορουσα παρα ν'αφιερωσω αυτη την αναρτηση σ'εκεινη.paulgio ανυπομονω να ξαναδημιουργησεις το Blog σου.Ηδη με προσθεσα στους αναγνωστες για να σιγουρευτω οτι δεν θα χασω τιποτα...Πολλα φιλια!!!!!!!!!

paulgio είπε...

χαχαχα...Λές μωρέ? Δέν έχω την υπομονή σου και φυσικά το συγγραφικό σου ταλέντο. 'Ισως όμως να κάνω μια προσπάθεια. Θα δούμε,είναι να με πιάσει! Thanks πάντως για την προτροπή.

Nora είπε...

Είναι πολύ διάφανα τα κείμενά σου, αγαπητέ μου συγγραφέα. Καιχαίρομαι που δεν είναι μυστικά, καλά κρυμμένα...
Αποκαλύπτουν το "είναι" σου, που πασχίζεις να συγκαλύψεις, προβάλλοντας μία ανώδυνη, για σένα και για τους άλλους, εικόνα, αλλά όταν διαπλέκεις τα βιώματά σου, με ένα μανδύα μυθοπλασίας, αγγίζεις τις ευαισθησίες μας!
Σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύεσαι και να συνεχίσεις να το κάνεις...

Nina k. είπε...

Φίλε μου Χρήστο, διαβαζα αυτά που γραφεις.., αλλά δεν "διαβαζα".
Έβλεπα εικόνες, που με ταξίδευαν.
Εικόνες με χρώματα.. Χρώματα έντονα, απαλά, φωτεινά, ζεστά..
Συγχαριτήρια Χρήστο, "ζωγράφισες"!

Xristos_M. είπε...

Αγαπητες φιλες Nora και Nina K. σας ευχαριστω παρα πολυ για τα τοσο τιμητικα σας σχολια.Ευχομαι και μελλοντικα να φανω ανταξιος του ενδιαφεροντος σας.
Love & Respect
XXX