Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

"Ηνιοχος"


   Ποσο μυστηρια πλασματα ειμαστε τελικα εμεις οι ανθρωποι?Ποσο αχαριστοι μπορουμε να γινουμε?
Τι ειναι τελικα αυτο που θα μας εκανε να νιωθουμε πληρεις?Αφιερωνουμε πολλες φορες ολη μας την ζωη αναζητωντας το ιδανικο,χτιζουμε ονειρα,εχουμε στοχους.Προσπαθουμε να πραγματοποιησουμε τα περισσοτερα απο αυτα.
   (α)Καποιοι δεν εχουν τα "εφοδια" για να εξελιχθουν και απλα καταφευγουν στην ζηλεια.Ανθρωποι κενοι και αδυναμοι που φθονουν τον πλησιον τους επειδη η ζωη του ακμαζει και φαινεται Ουτοπικη στα ματια τριτων.Τα "Προβατα" που ανεκαθεν σιχαινομουν κι'απευφευγα.
   (β)Καποιοι αλλοι εχουν ολα οσα χρειαζονται συν την Τυχη με το μερος τους ή καποιον που θα τους βοηθησει ν'ανεβουν σκαλοπατι αλλα δεν εκτιμουν τιποτα απ'ολα αυτα  ή τουλαχιστον δεν αρπαζουν τις ευκαιριες οταν τις βλεπουν.
   (γ)Και υπαρχουν κι'εκεινοι που μοχθουν για τα Πιστευω και τους στοχους τους,που ειναι διατεθημενοι να κανουν τα παντα προκειμενου ν'αναπτυχθουν.Αλλα δεν εχουν ουτε καποιον να στηριχθουν ουτε ευνοϊκες συγκυριες με το μερος τους...κι'απλα μενουν εγκλωβισμενοι στο Παρον,στασιμοι.Με την καψα για καταξιωση να σιγοκαιει μεσα τους...
Ποσο αδικο.Αλλα μερικες φορες ισως να ειναι και οι επιλογες που κανουμε.Αλλοτε σωστες κι'αλλοτε λανθασμενες.Ισως να μην υπαρχει καν Τυχη.Ισως εμεις να οριζουμε τον προορισμο μας αναλογα με το μονοπατι που διαλεγουμε.
  Εγω παλι δηλωνω οτι ανηκω στην δευτερη και χειροτερη κατηγορια΄ και δεν με τιμαει καθολου!!!
Διοτι στην πρωτη βρισκουμε ανθρωπους αδαεις και ηλιθιους (ετσι γεννηθηκαν και μεγαλωσαν-οποτε το μεριδιο ευθυνης τους ειναι μηδαμινο),ενω στην τριτη,ανθρωπους που αξιζουν (!!!) το καλυτερο αλλα δεν μπορουν να το χουν.Η αχαριστια που κατακλυζει την κατηγορια μου ειναι εξοργιστικη κι'αδικαιολογητη.Και το πιο τραγικο ειναι πως ουτε καν η αυτογνωσια δεν μπορει να βοηθησει.
  Αν εχεις "Αστρο" αξιοποιησε το,μην το κοιταζεις με τον τρομο και το δεος που θα κοιτουσες μια μαυρη τρυπα...Αν σου δωθει η ευκαιρια αδραξε την οσο κι'αν σε αγχωνει η προοπτικη της αποτυχιας.
Η στασιμοτητα ειναι το χειροτερο Κακο που θα μπορουσε να συμβει σε καποιον ανθρωπο.
Κι'ολα αυτα τα γραφω διοτι εχω πεταξει τα ονειρα μου στα σκουπιδια απειρες φορες (και συνεχιζω να το κανω).Ενω θα μπορουσα να εχω καταφερει με την μεγαλυτερη ευκολια να αγγιξω και να συλλαβω τα ονειρα μου (και μπορω ακομα,αν τιθασευσω τον Φοβο της αποτυχιας και της απογοητευσης).


   Γι'αλλη μια φορα ο Χρονος κυλαει απειλητικα προκαλοντας ολους μας να κυνηγησουμε την ζωη που ειχαμε φανταστει.Το θεμα ειναι κατα ποσο γερα μπορεις να κρατησεις τα Ηνια και να την οδηγησεις οπου θελεις εσυ...Κατα ποσο μπορεις να δαμασεις τις φοβιες σου και να ΖΗΣΕΙΣ...

3 σχόλια:

Nina k. είπε...

Χρήστο, φίλε μου, ο φόβος πάντα θα υπάρχει. Είναι μέρος του εαυτού μας.
Όμως, μπορείς να το πολεμίσεις έστω για μια φορά?? Να τον πολεμίσεις, να τον νικήσεις και να γευτείς την νίκη - να δεις πόσο γλυκιά είναι..
Και είμαι σίγουρη πως αφού την γευτείς, θα συνεχίσεις ατρόμητος και για επόμενες μάχες (και ήδη με εφόδια νίκης).
Είναι φυσικό να σκέφτεσαι την απόρριψη ή την αποτυχία. Αλλά αυτό σημαίνει ότι για την υπόλοιπη ζωή σου θα κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια??
Προσωπικά, πάντα πολεμούσα για τα όνειρά μου. Ακόμη και για τα πιο τρελά μου όνειρα. Και ναι, πολλές φορές έχανα μάχες, αλλά ξέρεις κάτι?? Συνεχίζω να λέω ότι δεν έχασα τον πόλεμο. Παίρνω δύναμη, ελέγχο το "τοπίο", και όταν βρω την κατάλληλη ευκαιρία συνεχίζω για την επόμενη μάχη, και δεν τα παρατάω.
Για να ΖΗΣΕΙΣ (που λες) πρέπει να ρισκάρεις! (..και τι έγινε αν αποτύχεις?! και τι έγινε αν γίνεις ρεζίλι?! - κοίτα να μην σε νοιάζει τίποτα, γιατί η ΖΩΗ περνάει "τσακ-μπαμ"!!!)

Greek Rose είπε...

Καλημέρα Χρήστο
Έχω την εντύπωση πως δεν ανήκεις στην κατηγορία αυτών που μπορούν και δεν εκτιμούν αλλά στην κατηγορία των προικισμένων με χαρίσματα που από συγκυρίες δεν κατάφεραν να τα αξιοποιήσουν το περισσότερο δυνατόν
Ξέρεις μερικές φορές τα όνειρα μας δεν συμβαδίζουν απόλυτα με τα μεγαλύτερα χαρίσματα μας
Εγώ παράδειγμα αν το μεγαλύτερο χάρισμα μου ήταν να προβλέπω το μέλλον δεν θα ήθελα να γίνω επαγγελματίας
Τα όνειρα που κάναμε παιδιά τα αφήσαμε στην άκρη,άλλος για τον έρωτα,άλλος γιατί δεν είχε την δύναμη να τα κυνηγήσει κι άλλος γιατί δεν είχε την ευκαιρία,μα κάπου σε μια άκρη του μυαλού υπάρχουν κι άλλα όνειρα που ίσως δεν είναι αργά να τα πραγματοποιήσουμε
Αν αναπροσαρμόσουμε τα όνειρα μας στο σήμερα ίσως καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε

κzn είπε...

Μου αρεσουν οι κατηγοριες.

Σαν να μιλας για τεχνη μου φαινεται, την τεχνη του να ζεις μη=στατικα και να ελεγχεις.