Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

"The Witch is Burned...Long Live The Witch"

     Tο βαθυ μπλε χρωμα της νυχτας φαινοταν πιο σκοτεινο λογο του καπνου....
Μιας φωτιας σχεδον απειλητικης.Ο καπνος της ομως ηταν αυτος που αποδεικνυοταν απειλητικοτερος καλυπτοντας τα παντα με το πενθιμο πεπλο του!!!Θολωνοντας οραση και σκεψη!!!
     Τα χερια της πονουσαν.Οπως και τα ποδια της.Ενιωθε βρωμικη.Η τεφρα κολλουσε στο ημιγυμνο,ιδρωμενο κορμι της.
Τους λυποταν ολους τους.Μικρα,φτηνα ανθρωπακια.Ερμαια της βλακειας και της αγνοιας τους!
     Ενιωθε ακομα ομορφη,επιθυμητη.Μπορουσε να διακρινει τα βλεμματα τους που  εισχωρουσαν μεσα απο καθε υφασμα που καλυπτε το υπεροχο,αψεγαδιαστο κορμι της....
Οσο εβλεπε τις φλογες να θηριευουν τοσο πιο πολυ εναρμονιζοταν με το "Ειναι" της.Δεν μετανιωνε για τιποτα!!!!!Παρα μονο που ο δρομος της ειχε διασταυρωθει με τον δικο τους.Αξιολυπητοι Θνητοι που φοβουνται το αγνωστο και το διαφορετικο.Παραδομενοι σ'ενα αβεβαιο μελλον,που ομως επνιγαν τα "Θελω" και τις επιθυμιες της.H εκλυτη ζωη που εκανε,η αρτια εμφανηση της,η ανεξαρτησια και η αυτοπεποιθηση της παντα τροφοδοτουσε τον φθονο τους...ποτε δεν θα μπορουσαν να βιωσουν ενα τοσο "αμαρτωλο" παρον...σαν εκεινο που βιωνε εκεινη...

      Τα μαλλια της ηταν ολογυρα απλωμενα στους ωμους της.Μπερδεμενα και νωτισμενα απο τον ιδρωτα και τα δακρυα.Δεν εκλαψε ομως.Αφησε απλα τα δακρυα της να κυλλησουν αναμμεσα στα καταλευκα,στητα (αξιοζηλευτα) στηθη της.
Τους κοιτουσε με αηδια.Το προσωπο τους ηταν ανεξιτηλα χαραγμενο απο ενα αηδιαστικο χαμογελο ικανοποιησης.Οι ρυτιδες εξαθλιωσης διαγραφονταν γυρω απο τα χειλη και τα βλεφαρα τους καθως γελουσαν βλασφημα.
Το "αγνωστο" παντα τους τρομαζε και την καθιστουσε αμμεσα σαν κατι αποκοσμο στον τροπο που την εβλεπαν.
Ποτε της δεν υπολογισε κανεναν και τιποτα,κανεναν Ηθικο φραγμο.Ερμαιη του Ερωτα,της Λαγνειας  και των πιο μοιχειων φαντασιωσεων και ενστικτων της,εξοργιζε τους παντες.Ο δυναμικος χαρακτηρας της,ευνουχιζε ηθικα,αισθητικα,πολιτικα ακομα και θρησκευτικα ολο της το Χωριο.Ηταν εναντια σε μια αγελη Λυκων.Επειδη δεν ακολουθησε ποτε τα Ηθη της κοινωνιας.Επειδη ηταν διαφορετικη...
           Ποσο τους εξοργιζε...!!!Ενας ακομα αποδιοπομπαιος τραγος.Αφου δεν μπορουσαν να την κανουν σαν εκεινους,θα επρεπε να την καταστρεψουν!Ω!Ποσο τους ενοχλουσε η διαφορετικοτητα της.Ποσο τους εξοργιζε η σταση που κρατουσε απεναντι στη ιδια την Ζωη...
      <<Αιρετικη!!!!!>>
...φωναξε λιγα μετρα μακρια της μια γυναικα ακαθοριστης ηλικιας.Θα μπορουσε να ειναι 30 ή 70 ετων.
Το στομα της ηταν πλεον ενας τυμβος.Περιστοιχισμενος απο σαπια δοντια,διχαλωτη γλωσσα και ανασα που βρωμουσε ψεμα και Ηθικο Διασυρμο...Πνευματικη Συψη....
       Τα χερια και τα ποδια της πονουσαν απιστευτα.Ενιωθε να μουδιαζουν,να παραλυουν καθε λεπτο που περναει.Μετα βιας μπορουσε να σταθει ορθια.
Ζεστη.Ο καπνος την επνιγε.Τα ουρλιαχτα και οι υβρεις των Θνητων ανθρωπακων πλεον ηταν σαν ενας βομβος στ'αυτια της.Ενα βουητο,μια συρροη ασυναρτησιων...Λεξεις διασπαρτες και χαμενες πισω απο τις αυθεντικες-προοδευτικες σκεψεις της...
        Ηδη ενιωθε τις φλογες να δυναμωνουν.Να τυλιγουν το κορμι της ακορεστα.
Τα χερια και τα ποδια της ηταν τοσο σφικτα δεμμενα που τα δεσμα της ειχαν διακοψει την κυκλοφορια στις φλεβες της. Δεν μπορουσε να νιωσει τιποτα πλεον,τα ακρα της ηταν νεκρα.
Το μονο που μπορουσε να βιωσει σωματικα ηταν ο καπνος που βιαζε τα πνευμονια της.Και οι απομακρες φωνες.Και οσο για την ψυχη της,εκεινη βιωνε μια αναδρομη στον  Χωρο και τον Χρονο πολυ ματαιη...δεν μπορουσε να βοηθησει κανεναν...Αναβιωνε την πραγματικη αληθεια...
         Η  οσμη καμμενης σαρκας δεν αργησε να εξαπλωθει σε ολη την πλατεια.Οι επευφησμοι του πληθους και τα ουρλιαχτα των σκυλων γινοντουσαν ΕΝΑ πισω απο τις φλογες που "εγλειφαν" το ημιγυμνο κορμι της.Οι θηλες της,απολυτα ερεθισμενες,απο τον παγωμενο αερα κι'απο την θερμη της πυρας δεν σταματησαν να προσελκυουν ολα τα αρσενικα βλεμματα επανω τους...Εκαιγαν οτι ποθουσαν ν'αποκτησουν και  δεν μπoρουσαν να καταταξουν στο υποθηκοφυλακειο της μαρασμενης τους ψυχης...
Οι φλογες συνεχιζαν ν'ανεβαινουν.Να διεκδικουν το φυλακισμενο της κορμι.Λες και αντιπροσωπευαν ολο το Μισος και τον Φθονο του εξοργισμενου πληθους.
        Οι φλογες αρχησαν να "γλειφουν" τους μηρους της,την ηβικη περιοχη της,τ'αλαβαστρινα εκεινα στηθη με τις υπεροχες σκουροχρωμες θηλες...τον καρπο του παθους τους...

Δεν λυγισε...
         Σωματικος και ψυχικος πονος κατεκλεισε το παρον της.Το κεντρο της θηλυκοτητας της φλεγοταν απο τον Φθονο του ανθρωπινου ειδους και αμετρητες καταρες θα μπορουσε να ριξει εναντιων τους,παρα σιωπησε....
Το βλεμα της ηταν εκεινο που εκανε το κοπαδι  να σιωπησει.Ψυχρο και αδιστακτο!
Δεν λυγιζε...εδειχνε πως ουτε ο φοβος ουτε ο πονος μπορουσαν να την τσακισουν την στιγμη που ψυχορραγουσε,εχοντας αγκαλιασει στοργικα  τον Σταυρο του μαρτυριου της...
            <<Καψτε την Μαγισσα.Καψτε τον σπορο του Διαβολου!!!>>
...ξανακουστηκε απο το αγριεμενο πληθος...
           Ενας αδαης θνητος τολμησε να ριξει μια πετρα εναντιων της....
Την πετυχε στο αριστερο στηθος.
Παραλησε απο τον πονο.Τον σωματικο τουλαχιστον....
    Ακολουθησαν κι'αλλες....πληθωρα λιθων προκειμενου να 'ξορκισουν τις φοβιες τους,τις αμαρτιες τους...
Οικτος.Τι αλλο μπορουσε να νιωσει για ολα αυτα τα ανθρωπακια....???
         <<Καλυτερα μια ζωη μιση....παρα μια ολοκληρη δοσμενη στην υποκρισια και το ψευτικο ηθος τριτων....>> ψιθυρησε...
Τα σχοινια που καποτε ηταν οι επιγειοι δεσμοι της,αποκοπηκαν απο την ακορεστη μανια της πυρας.Ηξερε πως δεν μπορουσε να ξεφυγει αλλα δεν την ενοιαζε...
Καποτε ισως οι "αδελφες" της να επαιρναν πισω ολο αυτο που εκεινη δωριζε....
Θα διεκδικουσαν οτι τους ανηκε...
    Οι φλογες ηταν σαν να υμνουσαν τον Ουρανο...
Νυχτα & Μερα ηταν πλεον δυσδιακριτα...
     Οσμη καμμενης σαρκας....
Οι αρουραιοι αφηναν τους υπονομους προς αναζητηση τροφης...ξεχυνοντουσαν αναμεσα στο οργισμενο πληθος...
     Καπνος-Τεφρα και Σιγη...

              Και οι "αδελφες" της συνεχισαν να γιορταζουν την Παραμονη Πρωτομαγιας,να χορευουν γυμνες κατω απο μια Πανσεληληνο  που ζηταει θυσιες...Να κρυβονται,να ζουν,να περιμενουν την καταλληλη χρονικη στιγμη  που η "Φωνη " τους θα ακουστει... 

    
                 Long Live The...Witch...!!!

16 σχόλια:

Pacito είπε...

...Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω αυτό που μόλις διάβασα, η ιστορία καταπληκτική και άρτια δομημένη (σύμφωνα πάντα με τις δικές μου γραμματικές γνώσεις)λες και διαβάζει κανείς απόσπασμα από μυθιστόρημα κάποιου διάσημου συγγραφέα. Καταφέρνει μέσα από τις λίγες γραμμές του να μας βγάλει από την πραγματικότητα και να γεμίσει το μυαλό μας με εικόνες σαν να είμαστε και μεις μέρος του διηγήματος, σαν να είμαστε σε μια γωνία αόρατοι θεατές της ιστορίας που εκτυλίσεται και να παρακολουθούμε με αμείωτο το ενδιαφέρον τι θα επακολουθήσει... Δεν θα μιλήσω για την αλληγορία που κρύβεται καλά κρυμμένη ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου, αυτό ο καθένας μπορεί να το μεταφράσει όπως θέλει...Χρήστο εγώ στη θέση σου θα έστελνα cv σε εκδοτικούς οίκους...!!!

Nina k. είπε...

Συμφωνώ απολύτως με τον Pacito!!
Με καλύπτει απόλυτα!!
Μόνο ένα πράγμα έχω να προσθέσω..
Συγχαριτήρια φίλε μου!!!
Καταπληκτικό!!

Cristiana54 είπε...

Πολύ όμοφο κείμενο. Πραγματικά πορώθηκα τόσο που όταν έφυγα από την οθόνη ζαλίστηλα.
Πηγάζουν τόσα συναισθήματα !

Xristos_M. είπε...

Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ και για τα καταπληκτικα σας σχολια αλλα και για τον χρονο που μου διαθετετε.
Με τιμαει απιστευτα.
Love & Respect

Ανώνυμος είπε...

Ένα θα πώ. Οι απαιτήσεις μας,όλων όσων σε διαβάζουμε, όλο και μεγαλώνουν. Δέν θέλω να σε αγχώσω αλλά όταν διαβάζουμε τόσο όμορφα κείμενα,τόσο άρτια δωσμένα,γεμάτα εικόνες και συναισθήματα δεν έχουμε παρα να περιμένουμε ακόμα περισσότερα και ακόμα καλύτερα! Keep going φίλε...

Xristos_M. είπε...

Φιλε paulgio καταφερες να με αγχωσεις λιγο αλλα δεν πειραζει,διοτι προσπαθω αφενος να εκφραζομαι,αφετερου να μην βαριεστε και να μπορω να σας κραταω "παρεα" με τα κειμενα μου...να σας ταξιδευω οσο μπορω.Αλλα το μυαλο δεν μπορει να παραγει παντα με την ιδια συχνοτητα ή ποσοτητα...κι'αυτο ειναι κατι που ανεκαθεν με τρομοκρατουσε και δεν προωθησα αυτο το χομπι μου τοσα χρονια.
Φιλε Pacito τον "Ηνιοχο" τον εγραψα το βραδυ που εμαθα πως εχω "ακρη" να στειλω καποια γραπτα μου σε επωνυμο εκδοτικο Οικο...αλλα με τρομαζει η προοπτικη της αποτυχιας...

Ανώνυμος είπε...

Δέν το είπα για να σε αγχώσω,το είπα επειδή ξέρω οτι μπορείς και περισσότερα και καλύτερα...Όσο αναφορά το να στείλεις κάπου τα γραπτά σου θα σου πώ οτι συμφωνώ και επικροτώ ΑΠΟΛΥΤΑ!!! Ο φόβος σου για την αποτυχία,άν προσπαθήσεις,πίστεψέ με θα είναι μικρότερος απο την απογοήτευση που θα αισθάνεσαι αν για μία ακόμα φορά δέν προσπαθήσεις κάν...!!! ΚΑΝ' ΤΟ!

Greek Rose είπε...

Καλημέρα Χρήστο!
Έχεις ταλέντο στην συγγραφή
και προτείνω να προσπαθήσεις να το αξιοποιήσεις

Xristos_M. είπε...

Αγαπητη Greek Rose σ'ευχαριστω παρα πολυ!!!!Θελω αν και οπως προανεφερα με αγχωνει παρα πολυ ολο αυτο.Θ'ακολουθησω την συμβουλη σας και θα προσπαθησω να κανω τ'ονειρο μου πραγματικοτητα.
ΧΧΧ

Panos είπε...

APLA YPEROXO! DIABAZONTAS TO ZONTANEYEI I EIKONA MPROSTA APO TA MATIA SOU XORIS NA TO KATALABEIS!!! EGO PROSOPIKA XATHIKA MESA SE AUTO, ITAN LES KAI EBLEPA TAINIA!!! APLA TELEIO! MAGEYTIKA!!! BRAVO!!!!

Xristos_M. είπε...

Φιλε Pano σε υπερευχαριστω!Χαιρομαι που σου αρεσε.Ευχομαι και μελλοντικα να μπορω να κρατησω το ενδιαφερον ολων σας...Πολλα Φιλια...

Ανώνυμος είπε...

Ομολογώ ότι μετά από λίγες γραμμές, ξέχασα ότι βρίσκομαι στην αθηναϊκή πρωτεύουσα εν έτει 2009, και έγινα θεατής της "θυσίας" της ελευθερίας στο όνομα της ηθικής. Ήθελα να αντιδράσω, να φωνάξω, να σταματήσω τη διαδικασία. Είναι αδικία, βασισμένη στη ζήλια και την άγνοια.
Μία αναφορά στο σήμερα μέσα από ένα περιγραφικό παραμυθιακό μοτίβο. "Η μάγισσα", η γοητευτική γυναίκα που δεν μπορεί κανείς να υποτάξει, κανείς δεν έχει το θάρρος να γευτεί τη ζωή και τις χαρές της άφοβα, όπως εκείνη...
Και γι'αυτό πρέπει να θανατωθεί. Δεν εντάσσεται στην απόλυτη ομοιομορφία της μαζικής ταυτότητας γιατί τολμά να είναι κάτι "άλλο". Και αυτό είναι κατακριτέο...
Στον αντίποδα της φιγούρας που ζωντάνεψε μπροστά μας, που νιώσαμε την τραγικότητα και το δράμα της, μία Samantha του σήμερα, ηρωίδα του Sex and the City, που τολμά να είναι ο εαυτός της, αδιαφορώντας για τη γνώμη του κόσμου.
Η τελευταία μου σκέψη, που θέλω να μοιραστώ με το συγγραφέα και με τους άλλους αναγνώστες είναι, ότι όλοι εμείς που νιώσαμε "κάτι" διαβάζοντας αυτή την ιστορία, έχουμε αισθανθεί ότι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, κάποια ή κάποιες στιγμές στη ζωή μας, ξεπεράσαμε τα όρια της ηθικής ευπρέπειας κατά τα κοινώς κρατούμενα, και γίναμε και εμείς "η μάγισσα" που καίγεται στην πυρά. Αλλά πολύ απλά, στον 21ο αιώνα, η πέτρα και η φωτιά δεν είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να εξαλείψουν το "άλλο", το διαφορετκό. Υπάρχουν άλλες, πιο σύγχρονες, πιο ευξεγενισμένες και κόσμιες, αλλά ίσως πιο επώδυνες μέθοδοι γι'αυτό που δεν βασανίζουν το σώμα σου ορισμένα λεπτά, αλλά διαβρώνουν τη ψυχή σου μια ολόκληρη ζωή.
Ευχαριστώ, Xristo M...

Nora είπε...

Η προηγούμενη ανάρτηση ανήκει στη Νora.

Xristos_M. είπε...

Αγαπητη Nora γι'αρχη,εγω σ'ευχαριστω για το σχολιο σου.
Ετσι ακριβως ειναι.Και ναι η "πυρα" του 21ου αιωνα ειναι η χειροτερη...Γινεται εμμεσα,πιο αργα και ειναι σαφως πιο επωδυνη.
Οσο αισιοδοξος και να ειμαι το ανθρωπινο ειδος δεν παυει να με απογοητευει και να με κανει να νιωθω πως μενει "πνευματικα" και Ηθικα στασιμο.
Γιατι οτι δεν μπορουμε ν'αποκτησουμε η να του μοιασουμε πρεπει να το καταστρεφουμε?Γιατι αντι ν'ανεβαζουμε το επιπεδο μας πρεπει να ριχνουμε τους αλλους στο δικο μας???Ποσο μυστηριο πλασμα ειναι ο Ανθρωπος...???Γιατι ολοι κρυβονται πισω απο μια "αγελη" οταν προκειται να κανουν κακο σε καποιον...???Τοσα ερωτηματα...

Nora είπε...

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα, λένε οι "άλλοι"...

Χ. είπε...

..Μόλις μπήκα σε έναν κόσμο που θα ήθελα να εξερευνήσω..δεν χόρτασα... συγχαρητήρια!!