Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

"Το Κοριτσι με τα σπιρτα-2009" (based on "Little Match Girl " written by Hans Christian Andersen)




  Παραμονη Πρωτοχρονιας.Ο χειμωνας σε αντιθεση μ'αλλες χρονιες ειχε τον πρωταγωνιστικο ρολο φετος καλυπτοντας τα παντα με το λευκο του πεπλο.
  Η ευτυχια ηταν διασπαρτη στον αερα.Οικογενειες σφιχτα αγκαλιασμενες την προσπερνουσαν,με τσαντες και δωρα.Ο ηχος των γελιων τους τη βυθιζε καθε λεπτο, στην πραγματικοτητα που βιωνε.
Στην Μοναξια που πλεον βασιζοταν...
   Καθισμενη στο πλατυσκαλο ενος σπιτιου,σε κεντρικο δρομο,αφηνε το ψυχος να "ντυνει" το υποσιτισμενο της κορμι.Πανω στα γονατα της,σε μια φουστα πολυφορεμενη,φθαρμενη απο το χαδι του Χρονου,κρατουσε μερικα κουτακια με σπιρτα.Απο τις αρχες του μηνα δεν ειχε καταφερει να πουλησει κανενα.Για την τροφη της επρεπε να αντιμετωπισει αδεσποτα σκυλια εξω απο εστιατορια και ταβερνες για μερικα αποφαγια ή ωμο κρεας...ακομη κι'αν επρεπε να παλεψει μαζι τους...
  Αν υπηρχε ζωη καπου εκει εξω...σιγουρα αποψε ηταν η τιμητικη της!!!Ανθρωποι ψωνιζαν,γελουσαν,περιμεναν την αλλαγη του Ετους...εκτος απο εκεινη.
  Καποτε,ειχε κι'εκεινη μια αρτια ζωη που η ιδια η Ευτυχια θα ζηλευε.
Η οσμη απο φρεσκοψημμενα γλυκα και το τρεμοσβησμα των  γιορτινων φωτων  την βυθιζαν διαρκως σε μια θλιψη απο την οποια προσπαθουσε να ξεφυγει...να γλιτωσει τον Πονο και την Απωλεια...
Καποτε ειχε κι'εκεινη μια οικογενεια,Θεοποιημενη στα ματια της,που μπορουσε να της προσφερει το αισθημα της Ασφαλειας.Της Προστασιας.....Καποτε ειχε...
Μια Μητερα (που η αγαπη της για 'κεινη αψηφουσε καθε λογικη-ηταν ο Θεμελιος Λιθος για την ενοια της Υπερμετρης αφοσιωσης ) κι'εναν Πατερα τοσο συμπονετικο και Τρυφερο (που ακομη κι'ο Χαρος θα αφηνε το δρεπανι του και θα δωριζε ενα Δακρυ του).
  Ενας οξυς πονος στο στομαχι της,διελυσε καθε σκεψη που κυοφορουσε το παιδικο της μυαλο.
Σταλλες ιδρωτα,πιο παγωμενες κι'απο του Δεκεμβρη το ψυχος,αρχησαν να κυλουν απο τους κροταφους της.Δεν μπορουσε να θυμηθει την τελευταια φορα που εφαγε...Πλεον,μονη και ξεχασμενη απ'ολους,ετρεφε ψυχη και σωμα μονο με αναμνησεις.
  <<Σπιρτα...πουλαω σπιρτα....>> καταφεραν να ξεστομισουν τα ματωμενα-ξεσκισμενα απο τον παγετο,χειλη της...
Γεμισε το παιδικο της χερι με χιονι και το 'φερε στο στομα της.Ισως ετσι να μπορουσε να κατευνασει διψα και πεινα.Πλεον μονο αυτο ειχε...Απειρες νυφαδες χιονιου ισως να κρατουσαν το μικρο της κορμι ζωντανο εστω για μια μερα ακομη...
  Αναψε ενα απο τα σπιρτα που κρατουσε.Μια μικρη φλογα με τοσο μεγαλα οραματα να ελοχευουν μεσα της...



{{Εκεινη κι'ο Πατερας της,καθισμενοι στο γιορτινο τραπεζι...κρασι για 'κεινον,χυμο για 'κεινη...Μια μητερα να προσπαθει να καταφερει τα παντα αμμεσα για να μην απογοητευσει κανεναν>>}}
Το σπιρτο εσβησε,οπως και η αναμνηση.
Ολα της τα σπιρτα ηταν νοτισμενα απο την υγρασια.Δεν θα μπορουσε να πουλησει κανενα...
Αυτοκινητα και "φαινομενικα" απολυτα ευτυχισμενες οικογενειες συνεχισαν να την προσπερνουν λες και ηταν αορατη.
  Επισπευσε καθε της ψυχικη και σωματικη της δυναμη ν'αναψει αλλο ενα σπιρτο...Το βλεμμα της χαθηκε καπου μεσα στην μικρη φλογα που σιγοκαιγε 'μπρος της.
 {{Καθισμενη διπλα στον αγαπητο της Πατερα,με το χερι του ολογυρα απλωμενο στους ωμους της,να της χαμογελαει...Εκεινη να κοιταζει τα Δωρα κατω απο το Χριστουγεννιατικο δεντρο και ν'ανυπομονει να σκισει καθε περιτυλιγμα με τα μικρα της δαχτυλα...}}
   Αλλο ενα σπιρτο εσβησε και την αφησε μονη της μεσ'το κρυο και την μοναξια.
   Πλεον ολη αυτη η ματαιοδοξια και ο υπερ-καταναλωτισμος του πληθους φανταζαν στα ματια της τοσο ψευτικα...Τοσο εγωιστικα.Οπως ζουσε κι'εκεινη.Καμια εκτιμηση στην οικογενειακη "θαλπωρη" ...Ολα τα θεωρουσαν δεδομενα...
Ανουσια ρεβεγιον κι'εκρηξεις ματαιοδοξιας καταλαμβαναν ολη τους την υπαρξη.
   Ποσο της ελειπε η οκογενειακη της ζεστασια...Το χαδι των Γονιων της...Μακαρι να μπορουσε να γυρισει τον χρονο πισω...οχι για να ν'αλλαξει κατι,αλλα για να ξαναζησει στιγμες αδιαπραγματευτες...αστειρευτης ομορφιας...
   Το τρεμοπαιγμα των χριστουγεννιατικων φωτων θολωναν την σκεψη της,την πηγαιναν "πισω" ψυχικα...επαιζαν με το υποσυνειδητο της...αναβοσβηναν μ'ενα σαδιστικο Τεμπο που την βιαζε ξανα και ξανα...
  Αναψε αλλο ενα σπιρτο και μια μικρη φλογα ελαμψε μπροστα της,ευαλωτη,ετοιμη να σβησει...
{{Ξαπλωμενη διπλα στο τζακι,διπλα στο Δεντρο που ειχαν στολισει...Ποσο την επνιγαν τα χαδια των γονιων της και ποσο ηθελε ν'ανεξαρτητοποιηθει,ν'απογαλακτιστει απο την απολυτη αγαπη τους,που την κρατουσαν δεσμια των ουτοπικων επιθυμιων της...}}
   Το σπιρτο εσβησε αναμεσα στα παιδικα της χερια.Ο κοσμος συνεχισε να την προσπερναει και να ξεστομιζει ατακες τυπου "Τι Κριμα" ή " Ποτε  θα καθαρισουν την Πολη μας απ'ολους αυτους...κοιταξτε την...ασ'την περιμαζεψει καποιος.Τι θλιβερο..."
   Η μικρη,παρ'ολο που πλεον την ειχε καλυψει το χιονι,η ψυχη της σιγοκαιγε...Οσο πονο κι'αν ειχε υποστει,οση  αγαπη κι'αν ελοχευε στα σπλαχνα της αλλα ποτε δεν εκτιμηθηκε...
   Τα ποδαρακια της χαλαρωσαν,αφηνοντας τα υπολοιπα σπιρτα να πεσουν κατω και να βυθιστουν στο χιονι,κατω απο τα γελια και την χαρα που βιωνε το πληθος.Πλεον ηταν εκ φυσεως αδυνατο να διακρινεις αν οι μπουκλες των μαλλιων της ηταν πυροξανθες οπως πριν ή λευκες-γκριζες,οπως το χιονι που τις καλυπτε,καθε λεπτο που περνουσε...
 Η ευτυχια και η οικογενειακη γαληνη ηταν ο προορισμος της...Το σπιτι στο οποιο θα επεστρεφε...
    Και τα παιδια συνεχιζαν να λενε τα καλαντα παρ'ολο που το Νεο ετος ειχε σχεδον διαδεχτει το παλαιο...

    Τα λαμπακια τρεμοπαιζαν γιορτινα,οι χιονονιφαδες συνεχιζαν να καλυπτουν το αθωο,παιδικο της κορμι...και το ψυχος του Δεκεμβρη ειχε "παγωσει" τον πονο στα χαρακτηριστικα του προσωπου της...
                          *******************************************************

    Μην θεωρεις τα παντα ως δεδομενα.Μπορεις να περασεις τα πιο υπεροχα Χριστουγεννα της ζωης σου εαν ξερεις που να εστιασεις την προσοχη σου...Και η ευτυχια δεν κρυβεται ουτε πισω απο ενα ρεβεγιον ουτε απο μια εξοδο με φιλους επειδη το προσταζει η μερα...
   Ζησε φετος οτι μπορει να πεθυμησεις μελλοντικα....



  (Το κειμενο ηταν μεταφορα απο το ομοτιτλο διηγημα του Χανς.Κ.Αντερσεν με λιγο μελανι απο την δικη μου "πενα".)

9 σχόλια:

Pacito είπε...

...Διάχυτη η αλληγορία για αυτούς που μπορούν να διαβάσουν και "ανάμεσα στις γραμμές". Καταπληκτικό και άρτιο. Και φυσικά πάντα επίκαιρο, ίσως περισσότερο από ποτέ...Για άλλη μια φορά έκανες καταπληκτική δουλειά...Περιμένουμε το επόμενο άμεσα...!!!

Greek Rose είπε...

Χρήστο,αυτό το παραμύθι είχε πάντα την ικανότητα να με πληγώνει καθώς το άκουγα παιδί και τα Χριστούγεννα έχαναν την ομορφιά τους και την λάμψη τους
Στην ιδέα πως κάποιοι είναι σε απόγνωση κάθε αίσθηση χαράς απομακρύνεται
κι έχουν αυτή την ιδιότητα οι γιορτές,να μεγενθύνουν την δυστυχία

Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο στην ζωή
το ταλέντο σου όμως είναι!

Xristos_M. είπε...

Φιλε Pacito σ'ευχαριστω πολυ.Οσα χρονια κι'αν περασουν θα ειναι παντα επικαιρο καθως αυτες τις μερες οσο κι'αν θελουμε να εγκλιματιστουμε ή να περασουμε οσο πιο "φυσιολογικα" γινεται κατι μεσα μας "αντιδραει"...
Μοναξια-ανεκπληρωτες επιθυμιες-θλιψη,ειναι μερικα συναισθηματα που τα νιωθουμε πιο εντονα τις μερες των εορτων.Δυστυχως για εμας τους ανθρωπους,οχι μονο δεν διαβαζουμε "αναμεσα στις γραμμες" οποιουδηποτε κειμενου αλλα το κυριοτερο...χανομαστε στις λεξεις και τις προτασεις τις ιδιας μας της υπαρξης...Ειμαστε σε μια διαρκες αναζητηση της απολυτης ευτυχιας,παρακαμπτοντας πραγματα απολυτα ουσιωδες για μας...

Xristos_M. είπε...

Αγαπητη Greek Rose.
Ειναι πραγματικα απιστευτο πως λειτουργει το υποσυνειδητο μας μερικες φορες.Κι'εγω οταν ημουν μικρος το συγκεκριμενο παραμυθι μ'εθλιβε απιστευτα.Ηταν(ειναι???) το μοναδικο που δεν ειχε ευτυχες Τελος.Αλλα ηταν τοσο ρεαλιστικο κι'ανθρωπινο που σ'εβγαζε απο την παιδικη σου Ουτοπια και σ'αφηνε να κρυφοκοιταξεις στον κοσμο των ενηλικων...
Δεν θα μπορουσα επισης να παρακαμψω τ'οτι σου οφειλω ενα παραπανω "ευχαριστω" που εισαι ενας απο τους βασικους μου αναγνωστες και αυτο με τιμαει περισσοτερο απο καθε σου θετικο σχολιο...Σ'ευχαριστω...

Greek Rose είπε...

Καλησπέρα Χρήστο!
Είναι χαρά μου να διαβάζω τα όμορφα γραπτά σου
Διαβάζω πάντα τα μπλοκς που μου λένε κάτι ασχέτως περιεχομένου ή στυλ
Εγώ λοιπόν πρέπει να ευχαριστήσω εσένα και τους άλλους συν μπλοκερς
που βοηθάτε να αξίζει ο χρόνος που διαθέτω για πλοήγηση στα μπλοκς

Cristiana54 είπε...

Γεια σου Χρήστο!
Είπα να περάσω για μια βόλτα στο δικό σου σελιδιακό στέκι και επί τη ευκαιρία να σου ευχηθώ για την ονομαστική σου γιορτή!
Λοιπόν, χρόνια πολλά! Να είσαι πάντα καλά, να γελάς πάντα αλλά να κάνεις και τους αγαπημένους σου να χαμογελάνε!
Το αφιέρωμά σου για το "κοριτσάκι με τα σπίρτα" ήταν παγματικά όμορφο!
Και εμένα, όταν έχουμε χριστούγεννα, το κοριτσάκι αυτό μου έρχεται πάντα στο μυαλό μου και το ανέφερα και σε δικό μου κείμενο(!!!)
Αγκαλιές και ευχές να έχεις!

Xristos_M. είπε...

Φιλη Cristiana54 σ'ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες σου και χρονια πολλα και σ'εσενα ειτε γιορταζεις σημερα ειτε λογο της ημερας.
Υγεια και ευτυχια σε ολο τον κοσμο.
Το συγκεκριμενο παραμυθι παντα μα παντα με γοητευε.Ισως γιατι ηταν πολυ σκληρο και ρεαλιστικο.Τωρα που μεγαλωσα ειμαι σε θεση να το κατανοησω καλυτερα παντως...Ισως τα παραμυθια να τα εχουν μεγαλυτερη αναγκη οι ενηλικες απο τα παιδια...ΧΧΧ

Greek Rose είπε...

Καλά Χριστούγεννα
Χρόνια σου πολλά Χρήστο!
Σου εύχομαι υγεία κι ευτυχία!

Xristos_M. είπε...

Αγαπητη Greek_Rose σ'ευχαριστω παρα πολυ.Σου ευχομαι κι'εσενα υγεια κι'ευτυχια.Και η φλογα του καθε σπιρτου που αναβεις για να ζεσταθεις,να μην ειναι μια αναμνηση αλλα ενας καλος οιωνος,μια υποσχεση για ενα τελειο "αυριο"...
Love & Respect