Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

"Fairytale Unleashed"



     Το δωματιο ηταν φωτισμενο απο τα κερια που ηταν τοποθετημενα σε καθε πιθανη γωνια του δωματιου,ενω το τζακι σιγοκαιγε ξεψυχωντας,αναζητωντας αλλο ενα μικρο ξυλο για να θρεψει την φλογα του.Οι πορφυρες λαμψεις επαιζαν κρυφτο με τις σκιες στους γκριζους τοιχους.
    Ανακαθησε στο κρεβατι της μαζευοντας προχειρα τα μαλλια της μ'ενα μολυβι.Η ματια της επεσε σ'ενα μικρο αντικειμενο που αντανακλουσε ολο το πορφυρο χρωμα του δωματιου.Ενας μικρος ξυλινος καθρεφτης.Εγειρε νωχελικα και τον επιασε επεξεργαζοντας τον.Με τ'ακροδαχτυλα της χαϊδεψε καθε πτυχη του.Μικρες σπιθες ακολουθησαν το αγγιγμα της.Ο ηχος του ξυλου στο τζακι,που αφηνε την τελικη πνοη του,απεσπασε για λιγο την προσοχη της απο αυτο το αντικειμενο που ηταν ο "ορισμος" της ματαιοδοξιας.Κι'επειτα μια γλυκεια μελωδια,πολυ αχνη για να την αντιλειφθει αμμεσως,χαϊδεψε τις αισθησεις τις.
Πολυ πιθανο να ερχοταν απο καποια παμπ κοντα της,απο καποια γιορτη σε διπλανο σπιτι,η εστω απο καποια εκδηλωση στην Κεντρικη πλατεια που ηταν μερικα μετρα μακρια της.Ισως να ηταν αποκυημα της φαντασιας της.Διότι αυτο που ακουγε ηταν τοσο γλυκο και διαφορετικο...σχεδον αποκοσμο...
Παγωσε καθε κινηση του κορμιου της προκειμενου ν'αφουγκραστει τις σκεψεις της.
Ισως τελικα να μπορουσε μονο εκεινη ν'ακουσει την μελωδια.Ισως ν'αναδυοταν απο την ψυχη της.
     Ισως να ηταν Τρελη!
   Σηκωθηκε απο το κρεβατι και πλησιασε το παραθυρο.Πριν προλαβει να παραμερισει τις κουρτινες ο ηχος της βροχης  παραβιασε την επτασφραγιστη ασφαλεια του δωματιου της.
    Κοιταξε κατω,στον νωτισμενο,λιθοστρωτο δρομο.Παρ'ολο που ηταν περασμενη η ωρα δεν επαψαν να περνουν τακτικα αμαξες.Θαρρεις βεβιασμενα.Οι οπλες των αλογων ηχουσαν δυνατα πανω στην ασμιλευτη πετρα .
     Κοιταξε πισω της,στο κρεβατι της.Τον μικρο καθρεφτη.Καθησε διπλα του,πανω απο τα κρυα σκεπασματα του κρεβατιου της.Κοιταξε το ειδωλο της μεσα του.

<<Αν η ματαιοδοξια μου καταρρακωνεται απο τα χτυπηματα αντιζηλων...Θα το δεχτω στοργικα και θα κανω τα Παντα να το αλλαξω...Θα δεχτω τον εαυτο μου...Δεν με νοιαζει αν η Ματαιοδοξια μου επισκιαζεται απο τη σοφια....>>   
     Χαϊδεψε περικυκλικα τον καθρεφτη με τις ρογες των δαχτυλων της...
Φτηνοβαμμενο αριστουργημα..."ξεφλουδιζε" το χρωμα του με τα νυχια της...
      Μικρα λευκα ροδοπεταλα αρχησαν να πεφτουν απο ψηλα.
    <<Η ικανοτητα σου να μπορεις να μετατρεπεις τις φοβιες μου & την ανασφαλεια μου σε εσωτερικη κι'εξωτερικη ομορφια ειναι το καλυτερο δωρο που θα μπορουσα να δεχτω.Χρονε,σοφε μου φιλε,ποσο εκτιμω την εγκαρδιοτητα σου....>>
       Τα ροδοπεταλα,στο κρεβατι,αρχησαν να ανυψωνονται...να στροβιλιζονται,σ'ενα δωματιο που ο αερας γινοταν ολο και γινοταν πιο ασφυκτικος...να δημιουργουν μια δινη μεσ'την πορφυρα των κεριων...Η μουσικη που ακουγε πριν,ενιωθε πως αναβλυζε πλεον απο το ιδιο το δωματιο της.Δεν  ηξερε αν επρεπε ν'αφησει τον εαυτο της να πανικοβληθει η να δεχτει αυτο που βιωνε...
       Ποιος Θεος ή Δαιμονας επαιζε μαζι της?
Τα παντα Ιριδιζαν στο δωματιο.Και το πορφυρο χρωμα που αναβλυζε απο τα κερια ετεινε να γινει η φλογα που θα καταπινε ολη της την υπαρξη.Και το παραδοξο ηταν πως υπηρχε μια αισιοδοξη αυρα.
Ενας οιωνος αστειρευτης ευτυχιας.
     Κοιταξε τον καθρεφτη χαμογελοντας.Τον ενιωθε να απομυζει καθε δυσαρεστο συναισθημα απο μεσα της,να το μεταμορφωνει σε αστειρευτη ομορφια και να το εξαπολυει γυρω της.
     Και τα παντα διακορευτηκαν απο μια εκτυφλωτικη λαμψη.Ενα φως πιο λευκο κι'απο την ιδια την "Αγνοτητα".Τα ματια της συνελλαβαν μια κινηση διπλα της.Τα λουλουδια που ειχε στο κομοδινο της,νεκρα πλεον απο δικο της λαθος,αρχησαν να παιρνουν χρωμα.Κινηση.Τα πεταλα τους αρχησαν να ανοιγουν ξανα.Να ομορφαινουν το αψυχο δωματιο της με την οσμη τους.
Πλεον το φως ηταν τοσο εκτυφλωτικο που μετα βιας καταφερνε ν'αντικρυσει τον καθρεφτη που αντανακλουσε το φως εις διπλουν.
Η μουσικη που ακουγε πριν διακατεχθηκε απο μια γυναικεια φωνη που  τραγουδουσε μια αρια.
 Νεραϊδα?
 Αγγελος?

Η' Δαιμονας που λυγισε μπροστα σε τοση ομορφια κι'αφησε το σκοταδι για να εναρμονιστει με το Φως?
      Κι'επειτα ολα επανηλθαν σε μια φυσιολογικη-ανθρωπινη κατασταση...
Διχως ροδοπεταλα να αιωρουνται,διχως τα παντα να ιριδιζουν στον χωρο γυρω της...και με την φωτια στο τζακι ν'αφηνει την τελικη του σπιθα πανω στις σταχτες των προηγουμενων νυχτων....
      Μονο ενα ισχνο φως που φαινοταν να βγαινει απο τον καθρεφτη.Το φεγγαρι και το αστερι που ηταν σκαλισμενα στο ξυλινο πλαισιο του καθρεφτη φαινοντουσαν τοσο χαρουμενα και τοσο αδιστακτα παραλληλα...
      Κι'επειτα το Κενο...
Λες και ο καθρεφτης ειχε κανει την κοπελα ενα "μερος" του.Επειδη τιποτα δεν χανεται,δεν εξαφανιζεται.Απλα γινεται μετατροπη της Υλης...Λες και ο καθρεφτης διεκδικησε το τροπαιο του.Αυτο που εδωσε το πηρε πισω με την ιδια ευκολια.

         (Απροσδιοριστη Χρονολογια)

      Ο καιρος φαινοταν να εκφραζει ενα μερος της οργης του Θεου,δεν ειχε σταματησει να βρεχει μερες τωρα.
Η κινηση στους δρομους ολο κι'αυξανοταν.Συνωστισμος,πληθος ανθρωπων.
Οργη.Αγχος.Απελπισια.Θλιψη.
     Σ'ενα πολυσυχναστο σταυροδρομι βρισκοταν ενα μαγαζακι που δεν ειχε δεχτει αναπαλαιωση,ουτε ανακαινηση.Οι διαβρωμενες απο τον Χρονο ταμπελες του μετα βιας σου επετρεπαν να διακρινεις την υπαρξη του.
Η βρωμικη βιτρινα του θα μπορουσε να ειναι ο ορισμος της εγκαταλειψης.Φαντασματα του παρελθοντος κοιτονταν εκει διασπαρτα.Παρελθον-Παρον-Μελλον ηταν ολα μπερδεμενα μεσα σ'ενα χρυσιζων ταφτα και καλυμμενα απο σκονη.
Εκτος απο καποιο αντικειμενο που αντανακλουσε το φως κι'εκανε τον κοσμο να σταθει και να περιεργαστει ολη αυτη την λησμονια πισω απο το ευθραυστο-βρωμικο γυαλι.
Ποσο φως αντανακλουσε αυτο το αντικειμενο.Κανεις δεν μπορουσε να πει πως ειναι απλα και μονο ενας καθρεφτης-αντικα.Φαινοταν να βρισκεται σε καποιου ειδους αναμονης.

Να ανυπομονει για καποιον να τον αποκτησει...και να γευτει τον απαγορευμενο καρπο...
       Περιμενει να δωσει Χαρα και αισιοδοξια...διχως να στερειται το δικαιωμα του να εχει καποιο τιμημα...

15 σχόλια:

Nina k. είπε...

Με ταξίδεψες για αλλη μια φορα!!
Μαγεύτηκα!!

Xristos_M. είπε...

Φιλη Nina_K. ποσο φοβαμαι οτι καποια στιγμη το μυαλο μου θα σταματησει να παραγει λεξεις και εικονες....Οτι το Blog θα μεινει στασιμο κι'εγκαταλελειμενο....Σ'ευχαριστω για το σχολιο σου και που με "παρακολουθεις"...Love & Respect!!!!!

κzn είπε...

πικραμένο .
προς τι το κολλημα με τα κεφαλαια στις ιερες λεξεις?

Greek Rose είπε...

Καλημέρα Χρήστο
Αισιοδοξία και χαρά
να υπάρχουν χωρίς τίμημα
Το γέλιο σήμερα να μην έχει το τίμημα της μελαγχολίας αύριο
Επιτέλους ας χαρούμε χωρίς να πρέπει να το ξεπληρώσουμε

Xristos_M. είπε...

Αγαπητε kzno τα κεφαλαια ειναι σαφως ενας τροπος να δωσω εμφαση σε καποια στοιχεια και μολις επιβεβαιωσες αυτο που λεω απο την στιγμη που το επισημανες ;) Ελπιζω να σου αρεσε το κειμενακι τουλαχιστον.

Φιλη Greek_Rose η χαρα κι'η αισιοδοξια μονο σε καλο μπορουν να οδηγησουν.
Η ματαιοδοξια ομως οταν ξεφευγει απο τα φυσιολογικα ορια της αυτοεκτιμησης-αυτοπεποιθησης σε οδηγει αλλου...θελει προσοχη...

Φιλια και στους δυο σας!

Nina k. είπε...

Xμμ.. δεν το νομίζω να γίνει ποτέ αυτό, Χρήστο μου..
Βλέπω ότι έχεις λέγειν, μεγάλες φιλοδοξιές, και όνειρα! Αφού τα έχεις αυτά.., δεν νομιζω να ξεμείνεις ποτέ από λέξεις..!
Δεν κάνει τίποτα, άλλωστε εγώ πρέπει να σ'ευχαριστήσω που βάζεις τόσο καλές και ενδιαφέρουσες αναρτήσεις!!
Keep Blogging, και εμείς οι "αναγνώστες" σου, θα σου είμαστε πιστοί! :)

Ανώνυμος είπε...

AAAAAAAAAAAA den mporo na diavaso toso poli grrrrrrrrr ,,,eleos re xristo....eiparxoun kai ta oria lejeon,...8a se kojo !@!!hahaha

Xristos_M. είπε...

Αγαπητε φιλε Deathalicious σ'ευχαριστω που προσπαθησες να διαβασεις αυτα που γραφω.Η προσπαθεια μετραει.Δεν παρεξηγω κανεναν και τιποτα.Αλλα δεν θα συντομευσω τα κειμενα μου για μερικους λογοτεχνικα τεμπεληδες.Θα συνεχισω να "μιλαω" και να εκφραζομαι διχως ΟΡΙΑ & ΦΡΑΓΜΟΥΣ!Θα συνεχισω να "δινω" ενα κομματι του εαυτου μου στον Κοσμο διχως λογοκρισια (μελλοντικα θα γινω αδυσωπητος...απ'οσο με ξερω).Εξ'αλλου γι'αυτο το δημιουργησα.Δεν χρειαζεται πλεον να παρακολουθεις το Blog μου,δεν θα σε παρεξηγησω απο την στιγμη που σκεφτεσαι διαφορετικα.Σ'εκτιμω σαν ανθρωπο (που ισως εχει δυνατοτητες μελλοντικα αν σταματησει να πουλαει την Ψυχη του στην Τεχνολογια και σε οτι εφημερο υπαρχει) αλλα δεν εχω περισσοτερες απαιτησεις απο 'σενα περα απο αυτα που μπορεις να προσφερεις (τα οποια ισσουνται με το μηδεν!)Ενας εφηβος με μηδαμηνες εμπειριες,για 'μενα ειναι σαν μια πεταλουδιτσα στο δωματιο μου που πρεπει να την αφησω να βγει εξω..

Pacito είπε...

...Επιτέλους ας μάθουν μερικοί να γράφουν ΕΛΛΗΝΙΚΑ και μετά να σχολιάζουν για την ποσότητα του συγγράμματος κάποιου, που τυγχάνει να είναι απόλυτα εύστοχο και δημιουργικό, εκτός κι αν έχουν μάθει να διαβάζουν 4 γραμμές και μετά να το "καίνε"...Συνέχισε Χρηστάκο, αυτά που γράφεις είναι απλά ΜΟΝΑΔΙΚΑ...την επόμενη φορά θέλω περισσότερο, δεν χορταίνω διάβασμα...!!!
ΥΓ. Ακόμα προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω το σχόλιο του Deathalicious, θα ανοίξω το λεξικό μου στα Αραμαικά μπας και βγάλω άκρη...no offense Deathalicious...!!!

Ανώνυμος είπε...

Pacito aplos apajio....

Ouf bre xrise mou xristo den eipa ego na min grafeis,kai kala dineis ena komati tou euatou sous tin blogmosfaira,kai se euxariso gia ta kala sou logia aplos me pianei aganaktisi...giati 8elo toso pl na diavas to post sou alla grafeis tosa polla pou den prolabeno na ta diavaso logo periorismenou xrounou,,,kai nai omologo kapoies fores mas metapidas apo to ena 8ema sto allo......Ilikrina dikos sou LP

Pacito είπε...

...apajio...τι να σημαίνει αυτό άραγε, δεν το βρίσκω στο λεξικό...το παίρνω λοιπόν σαν κοπλιμέντο...!!!

Xristos_M. είπε...

Aγαπητε Deathalicious o Χρονος μπορει να ειναι φιλος κι'εχθρος σου.Το θεμα ειναι κατα ποσο τον "σεβεσαι" και που εναποθετεις τις δυναμεις του...Το οτι δεν προλαβαινεις να διαβασεις τα κειμενα μου ειναι αποδεκτο,αλλα οταν ολο αυτο το εναποθετεις στον περιορισμενο σου χρονο μειωνει το επιπεδο σου.Οταν ολη μερα λειωνεις στα Starbucks ή μπροστα απο εναν υπολογιστη...Τα παντα ειναι θεμα επιλογων.Εισαι πεζος και θυμα της τεχνολογιας,ενας αλλος ακομα "wannabe-STH"...

Ανώνυμος είπε...

O Pacito να σταματήσει να είναι είρων και επιθετικός...!!! Εδώ είμαστε για να σχολιάζουμε τα post του Χρήστου,όχι τα σχόλια των άλλων. Αυτό είναι δουλειά του ίδιου άν θέλει να απαντήσει...Πετάχτηκε σαν την τσουτσού πάλι...LOL!!! Χρήστο γερά με τσαμπουκά. Ούτε το επόμενο επεισόδιο των Desperate Housewives δεν αναμένω με τόση ανυπομονησία όσο τα post σου ;-)

Ανώνυμος είπε...

Ee signomi kiolas e!.Dld entajei tora,ego ftaio pou ekana autin tin paratirisi me skopo tin beltiosi tou blog sou.Ok to perno piso...den prokeitan na janasxoli8o me tin parti sou kai me to blog sou !

LP..out(and proud)from communication

Xristos_M. είπε...

Φιλε Deathalicious η παρατηρηση σου γι'αλλη μια φορα ηταν ατοπη και περιτη.Πως πιστευεις οτι εισαι σε θεση να βοηθησεις στην βελτιωση του Blog μου οταν στην ουσια δεν γνωριζεις την ενοια της "βελτιωσης" και δεν μπορεις ουτε τον εαυτο σου να βοηθησεις?Η καλη κριτικη με τρομαζει περισσοτερο απο την κακη αλλα δεν ανεχομαι συμβουλες απο καποιον που προσπαθει να κρινει κατι διχως να κατσει να διαβασει...Θα προτιμουσα να μου ελεγες οτι βαριεσαι.Θα ηταν δεκτο και θα το εκτιμουσα.Μην τα ριχνεις στην ελειψη "χρονου"!Το αν εισαι In or Out ειναι δικο σου θεμα.Πραξε αναλογα με το πως νιωθεις,δεν χρειαζεται να το δηλωνεις.Και καλο θα ηταν ν'αρχισεις να συναναστρεφεσαι με μικροτερους σου.Ισως μπορεσεις να επικοινωνησεις καλυτερα μαζι τους!!!